“Λεύτερο Ζευγάρι” των Ντάριο Φο και Φράνκα Ράμε

Το έργο: Το “Λεύτερο Ζευγάρι” γράφτηκε το 1983 από τον Ντάριο Φο και τη Φράνκα Ράμε. Είναι μια πολιτική φάρσα για τη συζυγική πίστη και απιστία. 

Ένας σύζυγος, που διατηρεί εξωσυζυγικές σχέσεις, προσπαθεί να πείσει τη γυναίκα του, που συνεχώς κάνει απόπειρες αυτοκτονίας, να βρει εραστή, έτσι ώστε ο γάμος τους να είναι ελεύθερος και ανοιχτός. Τι θα συμβεί όμως, όταν η γυναίκα ακολουθήσει τη συμβουλή του; Ο σύζυγος θα συνεχίσει να υποστηρίζει έναν ανοιχτό γάμο; Ένα λεύτερο ζευγάρι;

Για τους συγγραφείς: Ο Ντάριο Φο γεννήθηκε στο Λεγκιούνο-Σαντζιάνο της Ιταλίας στις 24 Μαρτίου του 1926 και πέθανε στις 13 Οκτωβρίου του 2016. Ήταν θεατρικός συγγραφέας, ευθυμογράφος, ηθοποιός, θεατρικός σκηνοθέτης και συνθέτης. Ο πατέρας του ήταν ερασιτέχνης ηθοποιός και σοσιαλιστής. Ο Φο έμαθε την τέχνη της αφήγησης από την γιαγιά του και από Λομβαρδούς ψαράδες και φυσητές γυαλιού. Το 1940 μετακόμισε στο Μιλάνο για να σπουδάσει Αρχιτεκτονική. Κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η οικογένειά του πήρε μέρος στον αντιφασιστικό αγώνα και λέγεται πως βοηθούσε τον πατέρα του να φυγαδεύει πρόσφυγες και στρατιώτες των Συμμάχων στην Ελβετία. Μετά τον πόλεμο ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Αρχιτεκτονική κι άρχισε να παρουσιάζει τους αυτοσχέδιους μονολόγους του στα λεγόμενα μικρά θέατρα (teatri piccoli) στο Μιλάνο. 
Το 1951 συναντάει τη Φράνκα Ράμε, που έγινε η σύντροφός του στη ζωή και στην τέχνη. Ο γιος τους, Τζάκοπο, γεννήθηκε στις 31 Μαρτίου του 1955. Ο Φο και η Ράμε συνεργάστηκαν σε πολλές κινηματογραφικές και θεατρικές παραγωγές και το 1959 ίδρυσαν στο Μιλάνο τη θεατρική ομάδα “Ντάριο Φο- Φράνκα Ράμε”. Ο Φο έγραφε σενάρια, έπαιζε, σκηνοθετούσε και σχεδίαζε τα κοστούμια και τα σκηνικά και η Ράμε είχε αναλάβει διοικητικές αρμοδιότητες. 
Ο Φο έγινε διεθνώς γνωστός με το έργο του “Οι Αρχάγγελοι δεν παίζουν Φλίπερ” που παίχτηκε στο Ζάγκρεμπ. Το 1968 ο Φο και η Ράμε ίδρυσαν τη θεατρική κολλεκτίβα  “Νέα Σκηνή” (Associazione Nuova Scena), όπου μετέτρεψαν ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο σε θέατρο. Το 1970 ο Φο και η Ράμε άφησαν τη “Νέα Σκηνή”, λόγω πολιτικών αντιπαραθέσεων και ξεκίνησαν τη τρίτη τους θεατρική ομάδα, “Collettivo Teatrale La Comune”.
Τα έργα τους ήταν βασισμένα στον αυτοσχεδιασμό και αφορούσαν στα σύγχρονα προβλήματα: κατάχρηση εξουσίας, ασταθή κατάσταση στα παλαιστινιακά εδάφη, αδικία, ρατσισμός, θέση της γυναίκας κ.ά. 
Το 1973 η ομάδα μετακόμισε στο Σινεμά Ροσίνι στο Μιλάνο. Όταν ο Φο άσκησε κριτική στην αστυνομία σε ένα από τα έργα του, ακολούθησαν αστυνομικές επιδρομές και η λογοκρισία αυξήθηκε. Στις 8 Μαρτίου, μια νεοφασιστική ομάδα απήγαγε τη Φράνκα Ράμε, τη βασάνισαν και τη βίασαν. Η Ράμε επέστρεψε στη σκηνή μετά από δύο μήνες με νέους αντιφασιστικούς μονολόγους. Το 1980 ο Φο και η οικογένειά του βρίσκουν καταφύγιο στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Αλκατράζ, στους λόφους κοντά στο Γκούμπιο και την Περούτζια. 
Ο Ντάριο Φο έχει βραβευτεί για το έργο του με τα βραβεία Sonning, Premio Eduardo, Obie, Agro Dolce και στις 9 Οκτωβρίου του 1997 του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. 
Γνωστά έργα του: “Οι Αρχάγγελοι δεν παίζουν Φλίπερ”, “Μίστερο Μπούφο”, “Δεν Πληρώνω! Δεν Πληρώνω!”, “Η Μαριχουάνα της Μαμάς είναι πιο Γλυκιά”, “Όλο Σπίτι, Κρεβάτι κι Εκκλησία”, “Λεύτερο Ζευγάρι”, “Ο Πάπας και η Μάγισσα” κ.ά. 

Η Φράνκα Ράμε γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου 1929 στο Παραμπιάγκο της Λομβαρδίας και πέθανε στις 29 Μαΐου 2013, σε ηλικία 83 ετών, στο Μιλάνο. Καταγόταν από μια οικογένεια με μεγάλη παράδοση στην τέχνη του θεάτρου. 
Το 1951 έκανε το θεατρικό της ντεμπούτο και λίγο αργότερα γνώρισε τον επίσης συγγραφέα και ηθοποιό Ντάριο Φο, με τον οποίον παντρεύτηκαν το 1954. 
Στη δεκαετία του 1970 άρχισε να γράφει δικά της έργα, κυρίως μονολόγους με φεμινιστικό περιεχόμενο, μεταξύ των οποίων το “Grasso è bello!” και το “Tutta casa, letto e chiesa”. Η Ράμε υπήρξε ενεργό μέλος της Soccorso Rosso, ενός δικτύου για τη στήριξη των φυλακισμένων μελών της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και των οικογενειών τους.

Παίζουν οι ηθοποιοί

Ελευθερία Πανταζή (Γυναίκα)

Σπύρος Βάρφης (Άντρας)